Studie, sneeuwscooters en licht (een soort van)
Blijf op de hoogte en volg Sil
07 Februari 2015 | Spitsbergen, Longyearbyen
Na de veiligheidstraining begon twee weken geleden de eerste studieweek dan met de vakken waar we ons voor hadden ingeschreven. Het ziet er naar uit dat het twee vrij pittige maar ook erg interessante vakken gaan worden. Het eerste vak is arctische marine biologie, waarbij we ook echt álles over de Barentszee gaan leren, van de kleinste planktonsoorten tot de gigantische walvissen. Hopelijk gaan we alles ook tegenkomen bij de excursies: we gaan rond de zonsverduistering metingen doen hoe het plantaardige plankton reageert op de verduistering en (hier kijk ik het meest naar uit) een week lang de zee op om daar allerlei metingen te doen en experimenten uit te voeren (en waarschijnlijk ijsberen te zien!).
Het andere vak is arctisch milieu management en dat gaat over milieuproblemen en –regulering op Spitsbergen. Omdat Spitsbergen een aparte geschiedenis heeft en daaruit een aparte status heeft gekregen, zijn dingen hier nogal vreemd geregeld (zo heb je een aparte pas nodig om alcoholische drank te kopen, waarop ze afstrepen hoeveel je drinkt). Dit maakt het, met de milieuproblemen die de steenkoolwinning en toerisme met zich meebrengt en de gevoelige status van de unieke natuur, erg interessant om te leren hoe je die zaken moet aanpakken. Ik heb een langdurig project gekregen om te onderzoeken wat de effecten van het buitenactiviteiten hier op de natuur zijn. Het is best interessant en we gaan ook allerlei mensen in Longyearbyen die wat met toerisme of buitensport te maken hebben, zo hebben we ook een gesprek met de toerismeadviseur van de gouverneur gehad.
Jammer genoeg was het die week erg slecht weer met temperaturen boven 0 en regen (het was toen in Nederland kouder dan hier), waardoor we dat weekend niet het dorp uit konden. Omdat ik toch iets moest doen, ben ik met twee huisgenoten naar een mijn gelopen hier in de buurt, waar je een redelijk mooi uitzicht hebt over het dorp en binnen redelijk beschut zit, zodat ik binnen rustig een paar mooie foto’s kon schieten.
Rond deze tijd begon het ook weer wat lichter te worden, in de middag begon het (eerst heel kort) een beetje te schemeren met een heel apart, maar ook heel mooi blauw licht. De schemering werd al snel steeds langer en vorige week vrijdag was de nacht ook officieel afgelopen, maar het duurt nog tot 8 maart voordat de eerste zonnestralen Longyearbyen in het dal zullen raken.
Dat het lichter werd, was ook te zien tijdens de sneeuwscooter cursus vorige week dinsdag. Na ’s maandags een uitgebreid theoretisch college over hoe je met zo’n ding om moet gaan en dinsdagochtend praktische training over kleine onderhoudsdingen te hebben gehad, gingen we ’s middags op pad. Met een dik pak aan, een soort van bivakmuts op en een skibril op om elke vierkante millimeter van de huid te bedekken, gingen we er op uit. Al snel scheurde we met 45 km/h over de sneeuw. Hoewel de rit niet het meest comfortabel is, is het wel supergaaf om zo snel op en neer te hobbelen. En hoewel je door de rijwind een gevoelstemperatuur van ongeveer -50ºC hebt, is het prima te doen door de dikke kleding en verwarming. En voor het eerst was de omgeving ook redelijk te zien. Het is echt supergaaf en enorm indrukwekkend om in zo’n witte omgeving te staan, waar de steile hellingen boven je uit torenen en je stiekem hoopt dat er op elk moment in de verte een ijsbeer opduikt.
Vorig weekend kon ik voor het eerst met andere studenten er op uit. Samen met een paar huisgenoten zijn we naar een bergtop hier vlakbij gelopen. De tocht leidde eerst door een dal en langs de gletsjer en daarna een stukje over een bergrug naar de top. Op die top hadden we een geweldig uitzicht over Longyearbyen, dat prachtig verlicht aan onze voeten lag.
Afgelopen week heb ik vooral colleges gehad en ook een kort microscoop practicum, waarin ik allerlei soorten phytoplankton (plantaardig plankton) moest herkennen.
Dit weekend ben ik bang dat ik toch vooral moet gaan studeren, maar morgen is er een fotosafari waar ik hopelijk toch nog aan mee kan doen (keuzes, keuzes). Volgend weekend kunnen we waarschijnlijk vanaf een bergtop de zon voor het eerst weer zien opkomen. Ik kijk er eigenlijk best wel naar uit, want hoewel die duisternis wel went, lijkt me het wel grappig om na 1,5 maand de zon weer te zien.
-
07 Februari 2015 - 21:59
Willemijn Schuuring:
Wat doe je veel en wat zie je veel. Geweldig fijn om te lezen!! -
26 Februari 2015 - 19:19
Bert Thomassen:
Hee hoi Sil,
Verrassing vanmiddag toen we je moeder in de Lidl (bijna net zo'n moeilijke naam als Longyearbyen) tegenkwamen en ze vertelde dat je op Spitsbergen - of all places - bent.
Geweldig om je verslagen te lezen, ik zal ze blijven volgen. Dochter Jonne wist dit al, heeft het waarschijnlijk wel verteld, maar om een of andere reden is me dat toch ontschoten.
Wat prachtig om daar te zijn en dan straks ook nog je pa en Merel op bezoek te krijgen.
Een studietrip om van te watertanden! Ik denk dat toch bijna elke dag wel een bijzondere zal zijn, is dat niet nu, dan denk je daar later met veel plezier aan terug. Wat een buiten(!)kans.
Geniet er veel van en blijf die mooie verslagen schrijven. Veel succes en genieten!
Bert Thomassen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley